woensdag 24 oktober 2007

Betoog

De echte waarheid is ver te zoeken

Wat is nu eigenlijk de “echte” waarheid? Is de waarheid iets wat het grootste gedeelte van de wereld gelooft of is de waarheid voor iedereen verschillend?
De nieuwe media speelt uiteraard een grote rol in de verspreiding van het nieuws. Dankzij het internet weet iedereen over de gehele wereld binnen een paar seconden wat er aan de andere kant van de wereld is gebeurd. De kranten laten dit nieuws pas de volgende dag zien. De grote vraag is natuurlijk, als we het nieuws zo snel krijgen is het dan nog wel te vertrouwen?

Dankzij het internet wordt het nieuws ontzettend snel verspreid en kan je er direct jouw mening over geven. Met kranten kan dit niet. Er zijn zoveel verschillende versies van hetzelfde nieuwsbericht tegenwoordig dat het moeilijk te achterhalen is of het allemaal wel klopt. Iedereen kan dingen toevoegen en weghalen en dan nog steeds iedereen laten geloven dat het allemaal waar is wat er in dat nieuwsbericht staat. Ik ben van mening dat op deze manier de “waarheid” zoals wij die kennen langzaam verdwijnt. Neem bijvoorbeeld de “Cartoon rellen” van februari 2006. In het Deense dagblad Jyllands-Posten werden begin 2006 een aantal satirische cartoons geplaatst, waaronder een aantal van de profeet Mohammed. Deze cartoon werden door de Oosterse landen niet goed ontvangen. Dankzij het internet werden deze prenten zo snel verspreid en overal werd iets nieuws toegevoegd. Toen deze tekeningen eindelijk in het Oosten aankwamen stonden er opmerkingen er woorden bij de tekening die in het begin er niet bij stonden. De echte reden van de publicatie waren verdwenen. Ze hebben het origineel nooit gezien en werden boos op iets wat voor hen de waarheid was. Dit was in werkelijkheid niet de "echte" waarheid. Zo zie je dat dankzij het internet de echte waarheid verdwijnt.

De waarheid verdwijnt niet, je kan zelf geloven wat de waarheid voor jou is. Vroeger had je de kranten, ze schreven allemaal hetzelfde en daarom vond iedereen dat, dat de waarheid was. Tegenwoordig heb je zoveel kranten en zoveel andere nieuwsverstrekkende media dat het voor de media onmogelijk is geworden om precies hetzelfde te schrijven. De jeugd weet tegenwoordig redelijk te waarheid uit de nieuwsberichten te filteren. Vooral de ouderen van de maatschappij vinden dit moeilijk. Het is daarom niet de waarheid die verdwijnt, maar meer de opvatting over wat de waarheid is.

Als de opvatting van de waarheid verdwijnt, dan verdwijnt de waarheid ook. De waarheid is niet wat een persoon gelooft, maar wat de hele samenleving gelooft. Het is schandelijk dat je de waarheid uit de nieuwsberichten moet filteren om erachter te komen wat nu klopt en wat niet. Dan schiet de media zijn doel compleet voorbij. Tegenwoordig is het voor kranten en andere media het doel om zoveel mogelijk oplagen te verkopen, dit gaat ten koste van de waarheid. Spanning een sensatie voeren de boventoon van de meeste nieuwsberichten. Vroeger had je inderdaad maar een beperkt aantal kranten waardoor de waarheid duidelijk was, omdat overal hetzelfde stond. Dit was dan ook de waarheid.

De echte waarheid is volgens sommige nooit echt geweest en volgens andere was de echte waarheid vroeger een stuk duidelijker. Vroeger had je een paar nieuwsmedia en nu heb je er wel honderden. Het is nu dan ook een stuk moeilijker om de geloofwaardigheid uit elk nieuwsbericht te halen, dan dat het vroeger was. Kijk maar eens naar een nieuwsbericht op het internet en blijf dat volgen. Je kunt dan zien dat naarmate het nieuwsbericht langer op het internet staat, het steeds meer verandert. Aan het eind kan je de twee nieuwsberichten niet eens meer van elkaar onderscheiden. Hoe kom je er dan nog achter welk bericht nu de gene is met de waarheid erin. Langzaam aan verdwijnt de waarheid dan ook uit onze samenleving.

woensdag 26 september 2007

De voetbal wedstrijd Nederland-Bulgarije

Iedereen weet dat ik alles behalve een fan ben van voetbal, maar toen mijn neven aan mij vroegen of ik mee wilde naar de wedstrijd Nederland – Bulgarije, kon ik het niet laten om “Ja” te zeggen. Dit kwam meer omdat het “gezellig” is om met mijn neven wat te gaan doen. De wedstrijd begon om half negen s‘avonds, we kwamen om drie uur in Amsterdam aan. We hebben tot zeven uur op een terrasje gezeten. Je voelde de sfeer van een nationale voetbal wedstrijd hangen, je kon het zowat ruiken. De gezelligheid, de samenhorigheid zo een die je alleen kan voelen bij een nationaal evenement. Na wat gegeten te hebben bij de Febo liepen we naar de metro op weg naar de Arena. Overal zag je mensen in oranje kleding, de een nog extravaganter dan de ander. Ik zelf liep in gewone kleding zonder enig oranje. Op het moment van de aftrap begon iedereen te joelen en te juichen, het geluid was oorverdovend. Ik snapte er niets van er gebeurde niets, de voetbal spelers waren alleen over aan het spelen en het publiek vond het helemaal te gek. Als een voetballer ook maar de indruk wekte om richting het doel van de tegen partij te lopen begon iedereen weer te joelen en uit zijn dak te gaan, ik kan dat nog steeds niet begrijpen. Als die voetballer de bal een kilometer naast schoot, riep iedereen: “ooooooooooooooeeeeeeeeeeeeeeeee”. Als een chirurg de operatie bijna goed doet dan zeg je toch niet “ooooooooooooooeeeeeeeeeeeeee”. Het eerste wat je dan doet is die man/vrouw ontslaan. Op het moment dat er dan echt een doelpunt gemaakt wordt, dan juicht en schreeuwt wel iedereen, ik ook. Al met al was het een leuke wedstrijd, we hebben met 2-0 gewonnen, de sfeer was meest gedenkwaardig.

dinsdag 18 september 2007

Mijn vraag aan Henk Blanken

Vraag:

"Hoe ziet u de geloofwaardigheid van de “waarheid” van de nieuwe media?" (pagina 90)

woensdag 12 september 2007

De zin in 3en

Het Origineel:
Tegenwoordig is er een hoge tolerantie voor gelul, voor humbug, gedraai en leugentjes om bestwil.

Formeel:
Hedendagen is er een aanzienlijk hogere tolerantie voor onwaarheden.

Informeel:
Nou is der een hoge draagbaar gebeuren tegen bullshit en gezeik.

Neutraal:
Vandaag de dag kunnen mensen erg goed tegen onzin en leugentjes om bestwil.

dinsdag 11 september 2007

Samenvatting Hoofdstuk 3

Flemming Rose publiceert op 30 september 2005 twaalf cartoons, met satire over de profeet Mohammed. Zonder het te weten veroorzaakt hij een media hype over de hele wereld die tot dan toe ongekend was. Het opvallende aan deze hype is dat het begon met oude media, maar werd versterkt en in stand gehouden door nieuwe media. De hype wordt zo groot omdat al het nieuws, waar of niet, razend snel over de hele wereld gaat. De nieuwe media praten elkaar na en versterken de woorden.

Volgens Bauman is de vrijheid waar we heden dagen zo aangehecht zijn als een fiets, als hij stilstaat valt hij om. De hedendaagse wereld is een vloeibare cultuur geworden, niets staat vast en de media bepaald wat wie doen en wie we zijn. De media is een reflectie van de samenleving en alle media lopen in elkaar over. We leven niet meer met elkaar maar langs elkaar, doordat de grenzen vervagen. Duurzaamheid wordt niet meer meegewogen met de keuzes die we maken. In de huidige samenleving streven we geen lifelong emplyement na en vinden we het geruststellend dat uitzendbureaus de grootste werkgevers zijn. De krant verdwijnt uit het zicht net als de gestructureerde layout (die de krant had) van ons leven.

Tegenwoordig is er een hoge tolerantie voor gelul, voor humbug, gedraai en leugentjes om bestwil. Politici weten dat de burgers er al bij voorbaat van uitgaan dat het onderscheid tussen waarheid en onwaarheid toch niet te maken is. Als er geen criteria meer zijn, gelooft iedereen waar hij zin in heeft. Nieuwe generaties lijken eenkennig en asociale mediagebruikers, maar delen hun hoogst persoonlijke waarnemingen zo massaal en efficiƫnt dat ze in de praktijk hun eigen massamedium worden. Het perspectief verplaatst zich van de dader naar het slachtoffer. Privacy is niet meer zo belangrijk als vroeger.

1 zin: De nieuwe media heeft onze wereld zo aangetast dat het moeilijk is om ergens de waarheid uit te halen.

Citaat: “The people formerly known as the audience”, Jay Rosen, blz 87.

PopUp

Het boek PopUp is wit met groen en heeft zwarte letters op de kaft staan. De titel luidt: “PopUp De botsing tussen oude en nieuwe media.” Ik denk dat het boek voornamelijk weer moet geven, wat het verschil is tussen oude en nieuwe media, waarom oude media niet meer aanslaat bij de jeugd en waarom nieuwe media wel aanslaat bij de jeugd. De metafoor die mij opkomt en waarschijnlijk ook bij de rest van PopUp lezers, PopUp is een irritante internet reclame die je liever niet ziet. Dit moet de oude media voorstellen, je ziet het liever niet en het komt altijd op momenten dat je het niet verwacht. Mijn eerste indruk is de indruk die krijg van elk boek dat ik lezen moet voor school, “O, nee”. De boeken die ik altijd voor school moest lezen waren nooit echt leuk en liepen altijd af in domper. Dat gevoel roept dit boek ook weer op. Als ik daarna de achterkant lees, verlaat dat gevoel me een klein beetje. Ik ben best nieuwsgierig naar die “botsing” waar ze het over hebben. Verder vind je op de kaft nog allerlei worden die iets maken hebben met taal, lezen, schrijven of andere vormen van communicatie. Een aantal van deze woorden zijn: GeenStijl, De Negen Geboden, Transparantie, Cartoonrellen, Big Brother, Mediarevolutie. Het is dus duidelijk dat dit boek ook het nieuws erbij pakt. Ook internet en TV worden niet vergeten in dit boek. Het is dus echt een combinatie van oude en nieuwe media.

Geschiedenis van mijn lezen

Mijn geschiedenis begint op het moment dat ik geboren wordt. Mijn ouders gaven mij de naam Rick. Op mijn eerste verjaardag kreeg ik een boek van mijn ouders, het boek heette Rick de dinosaurus. Het ging over Dinosaurus die Rick heette en hij beleefde samen met zijn vriendjes allerlei avonturen. Toen ik naar school ging moest ik schoolboeken lezen, dit vond ik niet leuk om te doen. Vooral omdat het moest. Later begon ik lezen leuk te vinden, maar alleen op vakantie. Daar had ik de rust en de tijd om er lekker voor te gaan zitten.

Metafoor: Lezen = Vakantie